اوتیسم

دوم آوریل روز جهانی آگاهی از اوتیسم ‌است و هدف آن یادآوری و ترغیب کنش‌های کشورهای عضو سازمان ملل متحد در جهت افزایش آگاهی در مورد افراد مبتلا به اختلال اسپکتروم اوتیسم (ASD) در سراسر جهان است.
روز جهانی اوتیسم یکی از هفت روز رسمی سازمان ملل متحد است که در رابطه با سلامتی رسمیت یافته‌ است. در این روز سازمان‌های فردی اوتیسم در سراسر جهان دور هم می‌آیند تا به اموری مانند تحقیق، تشخیص، درمان و پذیرش عمومی افراد مبتلا به این اختلال رشد کمک کنند.
روز جهانی اوتیسم به منظور افزایش آگاهی عمومی، کمک به افراد مبتلا به اوتیسم و ایجاد انگیزه و استفاده از نهایت توان و قابلیت این افراد، نامگذاری شده است.
این رویداد برای اولین بار در سال 2007 میلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل و به اتفاق آراء با هدف افزایش آگاهی در مورد این بیماری انتخاب شد.
سازمان ملل متحد در روز جهانی اوتیسم همگان را به حمایت از این بیماران برای دستیابی به حداکثر توانایی و قابلیت‌ های فیزیکی و ذهنی به عنوان بخشی از اهداف برنامه توسعه پایدار 2030 تشویق کرده است.
شعار روز جهانی اوتیسم در سال 2019 میلادی، «فناوری‌ های یاری رسان، مشارکت فعال» بوده است. بر اساس این شعار، جامعه از نظر نیروی انسانی و تجهیزات و فناوری باید آماده زندگی افراد مبتلا به اوتیسم باشد. فناوری‌های یاری‌رسان بخش مهمی از تمهیدات ضروری برای این افراد است تا با کمترین نیاز به افراد دیگر و بدون کمک و یاری بتوانند نیازهای اولیه خود را برطرف کنند. شغل و درآمد یکی از اولین نیازهای این افراد است. سازمان ملل طی گزارشی در سال 2017 میلادی اعلام کرد که بیش از 80 درصد از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم بیکار هستند و استخدام را مزیتی برای بیماران اوتیسم دانست.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک عارضه عصبی پیچیده است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، مهارت‌های زبانی و مهارت‌های ارتباطی می‌شود. این معلولیت رشدی معمولا در سه سال اول زندگی به طور کامل قابل تشخیص است. این سه سال دوره طلایی قلمداد می‌شود و چنانچه در این دوره مربیان و والدین کودک این عارضه را شناسایی کنند و درمان و رسیدگی انجام شود، می‌توان کودک را به مدرسه فرستاد و مهارت‌های زیادی را به او آموخت.
با توجه به اینکه هنوز هم برخی افراد از اوتیسم و عوارض آن آگاهی و شناختی ندارند و از طرفی اختلالی رو به رشد است، آگاهی‌بخشی در مورد علائم بیماری، تشخیص، آموزش و کمک به خانواده بیماران بسیار مهم است.

علائم اوتیسم کدامند؟

شیرخواران مبتلا لبخند اجتماعی ندارند. بچه های بزرگتر ممکن است در آغوش گرفتن را دوست نداشته باشند یا در آغوش هر کسی غیر از مراقب و مادر هم بروند و گاهی نمی توانند تشخیصی بین آشنا و غریبه داشته باشند. دیر به حرف افتادن یا عدم تمایل به صحبت کردن؛ مشکل در درک دیدگاه گوینده، استفاده از کلمات و عبارت‌های تکراری، تکرار رفتارهای کلیشه‌ای مانند تکان دادن دست یا بدن، تمرکز طولانی مدت روی اشیا، خودزنی، پرخاشگری، ناتوانی در بیان اسم، ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی، علاقه به بازی‌های تکراری، عدم استفاده از اشیاء و اسباب بازی ها به شکل معمول، وسواس در ردیف کردن اشیاء، دلبستگی شدید به یک شی بی جان، رفتارهای قالبی، ادا و اطوار و شکلک در آوردن، خیره شدن به یک شی یا تصویر، اضطراب در به هم خوردن روال معمول زندگی، فقدان حس همدلی و به اشتراک گذاشتن احساسات و عدم تمایل به ایجاد دوستی با هم سن و سالان، رفتار اجتماعی ناشیانه، فقدان مهارت در قواعد گفتگو، عدم در میان گذاشتن علائق، فقدان ایما و اشاره های چهره ای و بدنی، مکالمات بدون آهنگ، عدم درک عواطف و احساسات دیگران، وارونه به کار بردن ضمایر از مهمترین نشانه‌های این اختلال است.

تشخیص در چه سنی است؟

معمولا تشخیص بیماری اوتیسم بین 21 ماهگی تا 24 ماهگی نوزاد صورت می گیرد؛ البته گاهی اوقات این زمان تا چهار سالگی کودک نیز طول می کشد.
بر اساس آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، از هر 150 کودک در سراسر جهان، یک نفر به اختلال اوتیسم (ASD) مبتلا است و احتمال بروز این بیماری در تمام گروه های نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد. اوتیسم در پسران (از هر 42 پسر یک نفر) شایع تر از دختران (از هر 189 نفر یک نفر) است.

در 30 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم کم توانی ذهنی هم شایع است.


والدین کودکان مبتلا به اوتیسم نگرانی های زیادی دارند و به دلیل ناشناخته بودن این بیماری، با چالش‌های بسیاری در سطح جامعه مواجه می‌شوند. والدین باید بدانند که این اختلال به کمک افراد آگاه و مشاوره، کاملا قابل کنترل است و به راحتی می‌توان مهارت های ارزشمندی را به این کودکان آموخت.

در صورت مشاهده علایم غیر طبیعی در کودک، بدون تعلل به روانپزشک مراجعه کنید و از او کمک بخواهید. در صورتی‌که تشخیص داده شد که کودک به اوتیسم مبتلاست، وارد مرحله بعدی می شوید. هرچه زمان تشخیص زودتر باشد، کودک شانس بیشتری برای یادگیری و رشد طبیعی دارد.

والدین این کودکان چه کار باید بکنند؟

* در مورد اوتیسم بیشتر یاد بگیرید و مطالعه کنید
هر چه در مورد اوتیسم بیشتر بدانید، راحت‌تر می توانید با کودک خود ارتباط برقرار کنید و او کمتر صدمه می‌بیند. شما باید در زمینه اوتیسم متخصص شوید و بدانید کودک شما از چه می هراسد و به چه چیز پاسخ مثبت می‌دهد.

* کودک خود را با همان شرایط بپذیرید
باید بپذیرید که کودک شما عادی نیست و او را با هم سالانش و با افراد عادی مقایسه نکنید. از او به اندازه خودش انتظار داشته باشید.
* نا امید نشوید
بدانید که مسئول این کودک به طور کامل شما هستید و هیچ فردی غیر از شما نمی‌تواند پشتیبان او باشد.

* برای کودک خود برنامه بریزید
کودکان مبتلا به این اختلال از داشتن یک برنامه منظم غذایی، تفریحی، استراحت و آموزشی لذت می‌برند؛ چرا که ذهن آنان کاملا سازماندهی شده است.

* او را تشویق کنید و جایزه بدهید
در صورتی که کودک شما مهارتی را فراگرفت یا در کاری موفق بود، او را تشویق کنید و جایزه‌ای هر چند کوچک برایش تهیه کنید. این کار به او برای آموختن انگیزه می‌دهد.

* به کودک احساس امنیت دهید
در خانه فضایی را به کودک بیمار اختصاص دهید که او در آنجا احساس آرامش و امنیت کند. اجازه دهید همیشه حمایت شما را در برابر سایرین احساس کند.
کودک را در محیط های شاد قرار دهید. او را درگیر کارهای ساده کنید و حس مسئولیت پذیری کودک را تحریک کنید و هرگز او را سرزنش نکنید.

* جدیدترین دستاوردهای علمی در زمینه اوتیسم را بشناسید
محققان به تازگی راهکار غیر تهاجمی جدیدی را برای تشخیص زودهنگام اوتیسم و اختلالات وابسته به آن در کودکان با استفاده از بزاق ابداع کردند. در این تحقیقات 32 فاکتور RNA (ریبونوکلئیک اسید) در بزاق شناسایی شد که امکان تشخیص بیماری اوتیسم در کودکان را در اختیار می‌گذارد. به اعتقاد محققان با استفاده از این فاکتورها می‌توان یک آزمون غیرتهاجمی و مبتنی بر نشانگرهای زیستی را به منظور تشخیص اوتیسم توسعه داد.
محققان دانشگاه استنفورد برنامه جدیدی را برای عینک هوشمند گوگل توسعه دادند که کودکان اوتیسم را در تشخیص ‌احساسات اطرافیان بر اساس حالات چهره آنها یاری می‌کند.
این برنامه قادر است با اسکن چهره افراد، 8 حالت اصلی چهره شامل شادی، اندوه، عصبانیت، نفرت، تعجب، ترس، بی تفاوتی و تحقیر را تشخیص دهد. این نرم افزار با استفاده از صدها هزار تصویر از چهره افراد در حالت های مختلف آموزش داده شده است و حالت چهره افرادی را که کودک اوتیسم با آنها تعامل می‌کند، تشخیص داده و احساس آنها را برای کودک نمایش می‌دهد.
محققان موسسه تحقیقاتی رنسلر پلی تکنیک آمریکا با استفاده از یک الگوریتم بر مبنای ترکیبات خون موفق به پیش بینی اوتیسم در سنین بسیار پایین شدند. این آزمایش دقتی بالغ بر 88 درصد دارد.
گروهی از محققان دانشگاه بوستون روش جدیدی را برای تشخیص بیماری اوتیسم در سن سه ماهگی ابداع کردند. بر اساس این تحقیقات صرفا با اندازه گیری فعالیت مغزی کودک با استفاده از یک نوار مغزی در سن سه ماهگی می توان احتمال ابتلای کودک به اوتیسم را پیش بینی کرد.
بیماران مبتلا به اوتیسم مستحق بهره‌مندی از حقوق بنیادین بشر و زندگی اجتماعی، به دوراز هرگونه تبعیض هستند. خانواده و جامعه را برای آنان مهیا کنیم.
برگرفته از روان پزشکی کاپلان و سادوک، جلد سوم.